โอ้เรา เอ๋ยเราเฝ้าคิดถึงใจจะขาด แต่เราไม่อาจ ทำตามความประสงค์ ความเป็นชาย สอนใจให้ทะนง จึงต้องปลงเจ็บปวดร้าวเศร้าดวงใจ

เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป ไม่ว่าอีกนานแสนนาน นานเท่าไรไม่ลืมเลือน ความทรงจำจะย้ำและช่วยเตือน เราต่างผูกพันด้วยรักตลอดไป

ต้องติดอยู่ในฤดูอกหัก ตกอยู่ในห้วงความรักที่มันเลวร้าย ต้องอยู่ท่ามกลางสายลมของความหนาวใจ และเปียกปอนไปทั้งใจด้วยหยดน้ำตา

แต่ฝันลำเอียง ไม่เหมือนความจริงทิ้งเราให้หลง ในพะวัง เจอะกันเพียงครั้งเดียว เรื่องจริง พูดกันเพียงแป๊บเดียว แอบอิง ยังไม่พอ อยากเหมือนในฝัน ...

ผิดไปแล้วที่ฉันไม่เคยสนใจ ที่ทำให้เธอต้องร้องไห้ ผิดที่ใจมันไม่รักดี ผิดไปแล้วที่ฉันมันทำพลาดไป ทิ้งรักของเธอที่ฝากไว้ ผิดที่ใจมันง่ายเกินไป