ฉันเดินหลงทาง อยู่กลางผู้คน ที่สับสนวุ่นวาย หันไปหาเธอ ไม่เจอผู้ใด เมื่อเธอมาจากฉันไป ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน...

ไม่ขอให้เธอมารัก ให้สนใจ...ไม่ขอ แค่ขอเป็นคนที่รอ ต่อไปจะได้ไหม สักครั้งถ้าเธอจะหัน มองมา สบตาและยิ้มให้ แค่นั้นที่ใจต้องการ

แต่ฉันก็มีหัวใจ อย่างที่คนอื่นเขามี ช่วยมองหน้าฉันสักทีว่าคน ๆนี้เป็นตัวอะไร เป็นคนที่เธอรัก หรือให้เป็นวัวเป็นควาย อยากให้เป็นแบบไหนเธอบอกฉ...

เผื่อว่าวันพรุ่งนี้ พรุ่งนี้ เขาจะกลับมาหาฉัน กลับมารักอีกที จะนานเท่าไรก็จะรอเขาอย่างนี้ เชื่อฉันเถิดอย่าเสียเวลาอีกเลย กี่ครั้งที่เธอบอกฉั...

ใต้ลำตะคองถึงผาเวลาย่ำเย็น ไม่ว่างเว้นแสงสูรย์สวยซึมผาเศร้า ทอดอาลัยดั่งหวงดวงแดแหว่งเว้า ดิ่งดวงฤดี ให้ผาตรอมใจฝังจม