ก็ได้ใจไปแล้วจะเอาอะไรนักหนา จะเอาน้ำตาของฉัน ไปอีกทำไม เมื่อเธอจะไปเธอก็ไปและไม่ต้องหันกลับมา ก็ได้ใจไปแล้วจะเอาอะไรอีกหนา ขอร้องอย่ากลับมา...

แค่อยากจะรู้ว่าตรงที่เธอยืนนั้น มีฝนตกไหม สบายดีไหม เธอกลัวฟ้าร้องหรือเปล่า ถ้าหากตรงนั้นไม่มีใคร ฉันพร้อม ฉันพร้อมจะไป ในคืนที่ฝนโปรยลงมา

เธอคือชีวิตคือลมหายใจ เป็นเส้นเลือดใหญ่อยู่ในตัวฉัน ไม่มีวันจะแยกจากกันไม่มีทาง อยากให้เธอรู้ให้เธอได้ฟัง

ไฟที่ร้อนสักวันต้องมอดไป อย่าไปใช้น้ำตาเพื่อดับไฟ ใช้น้ำตาสักกี่หยด ดับไฟรุมที่สุมใจ  ก็คงไม่ไหว ร้องไห้ไป เสียเวลา เธอจึงมองได้ชัดเจน เมื่อ...

นั่งเพียงคนเดียว ใจมันก็ลอยกลับไปมีคนนึงที่ฉันนั้นรักหมดใจแต่เขาจากไป และฉันยังคงนั่งตรงมุมเดิมยิ่งเติมให้เหงาจับใจเตือนตัวเองแต่มือมันเผลอก...