ปีนลงกลับมาคว้าผ้าเสื้อใส่ ฉันทนไม่ได้ ต้องไปให้ไกลลูกตา จะไปให้พ้น เกลียดคนที่ห้องเบอร์ห้า อยู่ทำไมให้ช้ำอุรา ลาแล้วลาเบอร์ห้าหลอกลวง

ลมหนาวมาเมื่อใด ใจฉันคงยิ่งเหงา คืนวันที่มันเหน็บหนาว ไม่รู้จะทนได้นานเท่าไร ลมหนาวมาเมื่อใด กลัวฉันกลัวขาดใจ เพราะหัวใจ ที่มันอ่อนไหว

รินมา รินมา มารินมา รินมา รินมา I love you ฉันขอรักเธอเมามาย ไม่งั้นยอมตายเป็นโสด พิษรักของเธอทำเอาเมา ไม่ รู้ รู้ตัวดีแค่เมาแก้เหงาคงไม่ตาย

ปล่อยให้ใจมันลอยไปหาเธอ อยากจะเจอแววตาที่สดใส ได้มองเห็นรอยยิ้ม ได้อยู่ ใกล้ ๆ เธออย่างที่เคย ได้แต่คิดว่าอยู่ใกล้กัน

จะไม่ยอมให้เธอลำบาก ไม่ยอมให้เธอลำบาก ไม่ยอมให้เธอต้องทนเพราะฉัน รู้ว่ายังรักกัน ฉันก็ยังรักเธอ แต่ถึงอย่างไรรักฉันก็มีแต่หัวใจ