อยากเฉือน และฉีกแผ่นฟ้า อยากพลิก และผ่าแผ่นน้ำ เผาผืนดินให้ลาม ให้ลุกด้วยแรงแห่งไฟ แต่ฉันก็อ่อน และล้า ไม่เหลือเรี่ยวแรงอะไร แค่น้ำตาจะไหล ย...

เวลาคือความจริง บนโลกมนุษย์ น้ำลดตอผุด ความลับ จึงถูกเปิดเผย แม่เฒ่าเหอ ไอ้บาวมันสูบยา กับไม้ไผ่ แล้วไข้ไอ้ไหร ไม่โร๊ะ เห็นกินแต่ยาแก้ไอ

ใจไม่คิดอะไร อยู่ต่อไปเพื่อมวลพฤกษา กลีบใบ ไม่เคยไร้ค่า ช่วยกันสร้างสา ชีวิตให้งาม ฉันเป็นดอกไม้ เกิดในสองข้างทาง เบิกบานเมื่อฟ้าสาง น้ำค้าง...

คอยดูแลด้วยความจริงใจ ห่วงใยและคอยให้ความรัก เป็นกังวลว่ามันจะตายเฝ้าคอยเอาใจทุกอย่าง แต่สุดท้าย ชาวนาผู้ชายใจดี ด้วยความที่เขาไว้ใจ น่าเสีย...

อาจเป็นแค่กาลครั้งหนึ่ง... อย่าน้อยยังได้จดจำไว้ ว่าครั้งหนึ่งเราคาก็เคย ได้รักแม้เพียงไม่นาน แหละฉันก็เข้าใจ... ทุกเรื่องราวที่ผ่านพ้นไป