จะห้ามเม็ดฝน ไม่ให้หล่นจากฟ้า มันคงง่ายกว่า จะห้ามน้ำตาของฉัน วันนี้ฉันทำได้แค่นี้ แค่มีลมหายใจไปวันวัน จะให้เธอกลับมารักกัน คงทำไม่ได้

จึงอยากกู่ร้องเป็นท่วงทำนองของชีวิต ถึงอดีตบางครั้งอย่างปวดร้าว แม้บทเพลงที่เคยร้องรำทุกค่ำเช้า นี่ชีวิตเราหรือใครเขาเป็นเจ้าของ

นี่ชีวิตใคร มันชีวิตฉันหรือเปล่า ถ้าเดินผิดพลั้งแล้วยังไง คนเจ็บคือใคร และมันใช่ฉันหรือเปล่า เอาเป็นว่าฉันโง่แล้วกัน เอาเป็นว่าฉันตาบอดดูไม่...

อยากจะขอ ขอแค่ฉันนั้นมีแต่เธอ อยากจะรัก อยากจะรักเธอนานเท่านาน อยากจะขอขอแค่รักและความผูกพัน อยู่ด้วยกัน อยู่ด้วยกันเรื่อยไป

เราคงไม่ได้เกิดมาเพื่อรักกัน ก็เลยไม่ได้รักกัน นี่คือคำที่ฉันต้องทำความเข้าใจ แต่จริงจริงนะเธอ เคยรักฉันหรือเปล่า เคยรักกันบ้างไหม ไม่เป็นไร...