ผู้คนตะโกน โห่ร้องมองฉัน กันใหญ่ เสียงกลองกระหน่ำ เร่งเร้า ปลุกใจ ใครจะรู้ ลึก ลึก ฉันคิดถึงอะไร บ่าของฉันมันแบกอะไร ยิ่งสูงก็ยิ่งสั่น

ถ้าหากเธอคิดว่าฉันยังไม่ดี ไม่สมศักดิ์ศรีของชีวิตเธอ ก็ออกไปค้น ไปหาให้มันเจอ ที่เธอฝัน แต่ถ้าวันไหนเธอเห็นความเป็นจริง ว่าสิ่งที่เธอต้องการ...

เหมือนเธอเอาความฝัน วันนั้นที่มีกันเก็บออกไป เสียงอ่อนโยนความหวาน รอยยิ้มที่สวยงามสิ่งใด ๆ สุดแต่ใจเธอนั้น ต้องการอะไร จะเอาชีวิตของคน ๆ นี้...

วันนี้... เธอเปลี่ยนไป ไม่ค่อยโทรมาเพราะไม่ว่างพอ กับเขา... เธอเฝ้ารอ ฉันก็พอจะรู้ แต่ไม่เข้าใจ อยากพบเธออีกครั้ง แม้เพื่อฟังแค่เพียงเสียงร่...

คนระยอง ไม่เคยทำระยำ ไอ้คนที่มันทำไม่ใช่คนระยอง ถึงโรงเหล้าเตากลั่น ควันโขมง มีคันโพงยกสายไว้ปลายเสา โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา ทำให้คนขี้เมา