ให้ฉันนั้นเป็นความหลัง จากความชิงชังของเธอ ที่เคยซึ้งใจ ก็ให้หลั่งไหล ไปกับน้ำตา ปล่อยฉันให้เดินจากไป จากไปบนทางสีดำ ปวดใจนั้น ฉันทนได้เพื่อ...

Baby... Alright... คงต้องยอมเธอวันนี้ ฉันไม่เป็นไร Baby... Alright... ขอแค่มีเธอ ขอแค่มีเธอ Baby... เธอจะเป็นอย่างไรก็อภัยให้เธอได้ทั้งนั้น ...

เธอ นั้นเป็นเสมือน ดวงดาว ที่คอยส่องแสงพร่างพราว ชัดเจนสว่างไม่จางหายไป ต้องรอ แสงไฟมืดมิดลงไป ฉันจึงจะได้เข้าใจว่ายังเหลือใคร

อยู่ที่บางกอก บางกอก ดินแดนความหลังของเรา เธอยังไม่ลืมใช่ไหม อยู่ที่บางกอก บางกอก ขอร้องน้องจงเห็นใจ ได้โปรดอย่าหลอกกันนะ

ว่าปัญหามากมายที่ต้องเจอ มีผู้คนมากมายที่สัมผัส เขายังผ่านข้ามมันไป ไม่ว่าเจ็บปวดแค่ไหน เปลี่ยนปัญหาที่เธอได้ถือไว้ ให้เป็นพลังให้เธอเดินต่อ...