คนไม่ใช่ ดีให้ตายก็แค่นั้น ฝืนรักกัน มีแต่พังทั้งสองฝ่าย ก็เขานั้นมีดีกว่าฉัน เข้าใจได้ ปล่อยเธอไป ไม่เป็นไร ไม่ถึงตาย อยากจะขอ ให้เธอกับเขา...

คนหนอคน ช่างหลอกกัน จริงหนอ รักเดียว ยังไม่พอ หลอกพี่รอ เลยไม่แฟร์ เคยสัญญาไว้ ถึงตาย ก็ไม่เปลี่ยนแปร พึ่งรู้ว่าน้องไม่แน่ น้องแปร มาลืมพี่ลง

ที่ใคร ๆ ว่าจันทร์อยู่สูง สูงขึ้นไปไกลจนลับตา ยังส่องแสงลงมาได้ เธอเป็นคนอยู่บนที่สูง สูงซะจนมีคนท้อใจ จนต้องร้องไห้

รักคือการให้ ให้คำว่ารักไป รักคือการให้ เธอกลับให้คำว่าเจ็บ ให้คำพูดให้ฉันเชื่อใจ แต่ไปกับใครทุกวัน รักคือการให้ ให้เธอมากมายเท่าไร

เอื้ออาทรฉันที คนจะมีรักไยกางกั้น จะทำฉันใด เมื่อใจรักกัน สองเรา หากเธอเป็นของใคร ดังถูกไฟเผาใจเป็นเถ้า แอบรักผัวชาวบ้านเขา เปลืองใจ