ต่อให้ฟ้ามืดไป ถ้าหากทุกอย่างจะแปรเปลี่ยน ปล่อยมัน แม้แสงตะวันต้องจางไป แต่ให้รู้ให้แน่ใจ บางสิ่งจะอยู่ไม่ไปไหน สิ่งนั้นคือรักที่มีไว้ให้เธอ

จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ไม่มีน้ำใจให้ฉันสักนิด ฉันวานน้องสาว ให้ส่งจดหมาย พร้อมลายเซ็นไปถึงเธอ ยังเก็บไปเพ้อ ละเมอ หลับตาไม่ลง

เจ้าเคยยิ้มเคยแย้มเบิกบาน สนุกสนานท่ามกลางผองเพื่อน เคยพูดเตือนและสนทนา เจ้าเคยฝันถึงวันที่ดี มาบัดนี้มิอาจพบหน้า ดูใกล้ตาแต่แล้วไกลตีน

โปรดเถอะลืม ลืม ลืม ฉันที่เธอเคยรัก คนนี้ที่เธอเคยฝาก หัวใจ กับชีวิตที่เคยผ่านมา โปรดจงลืม ความ รักที่เคยมีฉัน วันนี้เข้าใจทุกอย่าง หมดหนทาง...

เขา มีดีที่ไหนเธอ เธอจึงละเมอ เพ้อถึงอยู่ร่ำไป โปรดอย่าลืม รักเราที่เคยปักใจ โปรดเห็นใจ ขอจงได้ปราณี