พอฉันจะจีบ เธอเหมือนจะถีบ ฉันต้องรีบหลบฉากถอยไปให้ไกลคำว่ารักเป็นร้อย ที่เตรียมมาไว้ ไม่ทันได้ใช้ก็ดกลายเป็นหมันไม่ค่อยถนัด จะวัดดวงหรอก ไม่...

หยิบปากกาอันนึงขึ้นมาเขียนจดหมายไปหา แต่ว่าใจมันยังไม่กล้า กลัวว่าเธอไม่ให้อภัย ถ้าฉันคิดถึงเธอ ถ้าฉันบอกรักเธอ และเธอมาเห็นมัน คงโกรธกันมาก...

คงเป็นวิชามาร พร่าผลาญหัวใจหลายคน มารยาร้อยเล่ห์กล ฝึกฝนได้อย่างช่ำชอง ความสวยเธอเป็นต่อ คารมไม่เป็นรอง แม้นหากใครเจอเธอเป็นต้องหมอง

สา ละวัน เดินหน้า เดินหน้า เดินหน้า สาละวัน เดินหน้าหน่อย สา ละวันเอ๊ย เดินหน้าแล้ว ตาซ้อนเล็กน้อย เจ้าผู้สาวร่างน้อย ลอยหน้า ต่อไป

กว่าจะรู้ใจกันมันก็นานแสนนาน กว่าจะมาเป็นเพื่อนกันต้องใช้เวลาเนิ่นนาน อยู่กันมานานแสนนาน จากกันไปไกลแสนไกล จดจำไว้ เพื่อนยังไม่ลืม