จึงอยากกู่ร้องเป็นท่วงทำนองของชีวิต ถึงอดีตบางครั้งอย่างปวดร้าว แม้บทเพลงที่เคยร้องรำทุกค่ำเช้า นี่ชีวิตเราหรือใครเขาเป็นเจ้าของ

พอทราบอายุขวัญตา น้อง เอ๋ย พี่มา นั่งทำตาปริบ ปริบ น้องอายุ สามสิบ สามสิบ ทำไมยังสวย ยังเต่งตึงตึงตัง น้อง เอยขาวจัง ขาวดังอาม่วย ยิ้มยังหวา...

รักเธอมากเกิน รักเธอมากไป รักเหลือเกิน รักจนไม่มีให้ใคร หวังจนมากเกิน หวังจนมากไป สูญเสียเธอ เหมือนจะขาดใจ ไม่คิดว่าเธอจะเปลี่ยนแปรผัน ไปได้...

หนังต้องแอกข้าวไถใคร จะปั้น คราดและไถหักลงสะบั้น ไถไม่ไหว คันนาที่กิ่ว ใครเล่าจะขุด ดินใส่ ควายน้อยเกิดใหม่ ใครจะผูกสนตะพาย

เมื่อดวงใจมีรัก มอบแด่ใครสักคน หมดทุกห้องหัวใจ ขอให้เธอมั่นใจรักจริง ฉันจะยอมมอบกายพักพิง แอบแนบอิงนิรันดร์ โอ้ใจรักเธอ คิดถึงเธอ เฝ้าครวญหา