เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมเธอ ยังรอเธอเสมอทุกครั้งที่หายใจ ไม่อยากมีชีวิตอ้างว้างอีกต่อไป ก็มันทนไม่ไหวจริงจริง เพราะหัวใจรักแค่เธอ คนเดียว

ว้ายปิ๊กมาหันน้อง น้องจ้องมองอ้ายอยู่แม่นก่ น้องจ้องมองอ้ายอยู่ อยากหื้อน้องบอกอ้ายมาลอ คนงามหนอเปิ้นจะว่าจะใด

เรามาไกลเท่านี้ก็ดีเหลือเกิน ขอบใจนะที่เคยมีกัน มันถึงเวลายอมรับความจริง เรามาไกลเท่านี้ก็เกินที่ฝันตั้งเท่าไร เมื่อชีวิตคือความเป็นไป

ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้ใหญ่ แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม ขอบรั้วและริมทางเดิน ก็ล้วนแต่มีคำถาม บ้านนี้จะงามอย่างไร ถ้าไม่มี...

เคยเป็นไง เราก็เป็นอย่างนั้น เรารักกัน ไม่มีวันเปลี่ยนไป เพื่อนเอยเพื่อนรัก เพื่อนเอยเพื่อนตาย อีกนานแค่ไหน เราก็ยังเหมือนเดิม