สิให้อ้ายหนี... หนีไปไส คั่นแม่นตาย กะยังฮักคือเก่า ถึงบุญผลาบ่ส่ง ฮักบ่โค้งคืนต่าว สิฮักเจ้าคือเก่า บ่คืน ถึงบุญผลาบ่ยู้ สู่บ่ไหว เป็นสิตาย...

จะไปดวงดาวที่ไกลสุดปลายฟ้า ไปดวงจันทร์ที่ล่องลอยบนนภา ไปเป็นคนที่สูงจนเกินกว่า คำที่ใครเขานินทา จะไปเป็นคนที่ยืนอยู่บนนั้น มันอาจไกลแต่หัวใจ...

รู้ดีว่าไม่ดีพอจะอยู่ในหัวใจ รู้ว่าหัวใจฉันไม่มีค่าเท่าเขา อภัยให้ได้หรือเปล่า กับคนคนนี้ที่มันมีเธอทั้งใจ แม้ไม่ได้มีโอกาสจะอยู่เพื่อรักเธอ...

หน้าตาก็ดีทำไมเป็นอย่างนี้ ฉันบอกตรงตรงว่าเสียดาย ไม่น่างมงายหลงผิดไม่รู้ชั่วดี หน้าตาก็ดีแต่ใจเธอมันเสีย ขยะคงเต็มล้นในใจ จะตักจะเตือนก็คงจ...

วิญญาณแห่งความหลัง วิญญาณเมื่อคราวทุกข์ลำเค็ญ คนต้องเวียนยากเข็ญ ด้วยความอยากเห็นสังคมดีงาม