รู้ตัวอีกทีก็หมดหัวใจ ความรักที่เกินเลยจะห้ามมันอย่างไร ยิ่งฝืนก็ยิ่งทำไม่ไหว ก็รู้ว่าไม่ควรแต่รักไปหมดใจ ไม่รู้จริง ๆ จะหยุดรักเธอยังไง พอไ...

นกเจ่าบินเข้าดง เขาคงบ่คืนมา คือสิบินหนีบ่คอยท่า เจ้าดอกเด้อนาง เด้อ นางเด้อ ฟังอ้ายเเน่ คนที่เเคร์ เจ้าสุย่าง อยากให้เธอ ฮักบ้าง ให้โอกาสอ้...

อ้ายมันคนพอกะเทิน กะโหลกกะลา บ่สมเจ้า สิเอาอีหยัง ไปสู้กับเขา อ้ายมันกระจอกเกิน ได้เบิ่งเจ้าบินเจิดอยู่เทิงฟ้า อ้ายคนอยู่ต่ำ พรรษาบ่เถิง

แผลในใจ จะลึกเพียงใด เจ็บแต่ไม่ถึงตาย อีกไม่นานก็ชิน น้ำในตา หยุดไหลวันใด บอกตัวเองให้จำ อย่าไปรักกับใคร ถ้าใจของเราไม่เข้มแข็งพอ

เธอรู้ไหมว่า เวลาที่ผ่านเลยไป พี่คอยเจ้าเผยใจเหมือนคนเป็นไข้ที่รอคอยยา หากว่าน้อง เฉยเมยไม่เอ่ยวาจา พี่คงช้ำ กว่า ฟ้า นิราศขาดเดือนและดาว