ถ้าหากชีวิตฉันมีค่าพอ หากเธอขอฉันยอมให้ได้ ไม่ต้องมีข้อแม้ ไม่เคยลังเลหวั่นไหว สิ่งเดียวที่ขอร้องเธอคนดี แค่จำคน ๆ นี้ไว้ในใจ แม้เราห่างไกลก...

เพราะฉันต้องการให้เธอ กับตัวเขานั้นไม่เข้าใจ แยกกันไป ไม่คู่ควร ให้เธอ ปวดร้าว เธอเหงาเขาก็ไม่ห่วง มาหลอกลวง ให้รักกันเพียงชั่วคราว

เจ็บปวดนัก ความรักเธอเป็นดั่งลม ผ่านมาพอให้ชมแล้วพัดผ่านไป ต่อให้รักหนักหนา ก็คว้าไม่ได้ ทำได้เพียงแค่นอนร้องไห้ ไว้อาลัยให้ลม

จะดำก็ดำแต่ตัวไม่ใช่หัวใจ รูปร่างหน้าตายังไงแต่ก็รักจริง ถ้าได้ลงเอยกับใครก็จะไม่ทิ้ง ถ้ารักกันจริง ก็บอกกันมา ว่าอยู่ที่ไหน ก็ได้แต่รอร้อรอ...

แค่คำว่ารักที่พูดอยู่ได้มันคงไม่พอ แต่ฉันก็ไม่อยากรอให้เราเดินไปถึงวัน ที่เกินจะเปลี่ยน จนช้ำไปมากกว่านี้ ที่ฉันมีให้เธอได้แค่คำว่าลา