เจ็บจนพอ เกินที่ใจมันจะทนไหว พอแล้วที่เราต้องทนกับความเสียใจ พอแล้วที่มีน้ำตา พอแล้วกับการที่ไม่มีค่า กับใครที่เขาไม่ได้สนใจ เจ็บจนพอ เกินที...

ขอหอมแก้มก่อนได้ไหม เล่าแก้มแดง มัดจำไว้ก่อนเถิดน้อง กลัวเปลี่ยนแปลง ใช่ว่าพี่กลั่นแกล้ง แก้มแดงแม่สาวมอญ เจ็ดริ้วเอย เจ็ดริ้วจอมขวัญ

เฝ้ามองแต่เธอก่อนใคร ก่อนใครทุกคน กลัวเหลือทน กลัวเจ็บช้ำใจ เป็นเพราะเธองามเหนือใคร คนสนใจเธอมีมากมาย เมื่อเธอโปรยยิ้ม ยิ้มมาให้ฉัน

อ้ายไปแอ่ว ผดเมืองเจียงฮาย ไปกิ๋นลาบควาย ตี่หัวขัวแม่กก จากเจียงฮาย ผดไปพะเยา ไปกิ๋นต๋ำเตา อี่ฮวกหมก จากพะเยา ผดไปลำปาง

ไม่มีดินผืนใดให้ไออุ่น เท่ากับดินที่คุณถือกําเนิด ไม่มีดินผืนใดดูมั่นคง เท่ากับดินที่ลงสํามะโนครัว ไม่มีดินผืนใดให้คุณเดิน เท่ากับดินที่คุณเ...