เมื่อความเหงาคืบคลานเข้ามา ก็คงต้องส่งสายตาชำเรืองมอง จะเอาเวลาไปฟูมฟายมันก็คงไม่ดี คงต้องใช้เวลาทีมี หาตัวเองให้เจอ

ที่ใคร ๆ ว่าจันทร์อยู่สูง สูงขึ้นไปไกลจนลับตา ยังทอแสงลงมาได้ เธอเป็นคนอยู่บนที่สูง สูงเสียจนมีคนท้อใจ จนต้องร้องไห้ ไกลเหลือเกิน เอื้อมไปก็...

หยุดไม่ได้แล้ว ทุก ๆ อย่าง ใจของฉันนั้น รักเธอตั้งแต่เราได้พบหน้า สบสายตากันและกัน ห้ามไม่ได้แล้ว หัวใจ จะไม่ยอมปล่อยเธอให้ไปจากฉัน

เธอสบตา กลับหลบตา เธออยู่เรื่อยไป ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ แต่มันคือแสนไกล ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอกไป ว่ารักเธอ

ฉันเป็นแฟนเธอแล้วเธอเป็นแฟนใคร ถามสักคำได้ไหม ใครเป็นแฟนเธอ ถ้าว่ายังไม่มี ถ้ายังหาไม่เจอ ใครคนนั้นของเธอ ก็อย่าลืมตรงนี้ยังมีอีกคน