ว่าน้องหยิ่ง ที่จริงไม่ใช่ดอกหนา ด้วยใจฉันรักมั่นไม่เสื่อมศรัทธา ยังจำล่ะคำมั่นสัญญา ตราบชีวานี้ยังจดจำ มองดูโบว์ผูกผม เป็นปมโบว์สีชมพู

กลับมาเต๊อะอี่นาย คืนกลับมาแม่สาย อ้ายพร้อมจะอภัย ที่แล้วมา กลับมาเต๊อะอี่นาย คืนกลับมาแม่สาย อ้ายนี้ยังคอย อี่น้องนั้นคืนบ้านเฮา

เต้นกินรำกินเหมือนเก่า แต่อยู่ในร้านเหล้าไม่ใช่โรงโนราห์ อยู่บนเวทีเซ็กซี่เสียจนร้อนฉ่า ถ้ามัวแต่อายก็ต้องอดตายซิท่า แต่ขอให้ดูแค่ตา อย่าได้...

น้องมาลัย เก็บใจไว้ให้ชายก่อน ครั้นยามที่นอน กลิ่นขจรนะมาลัยเจ้า ภุมริน นี้จะคอยหยอกเย้า จูบมาลัยเบา ๆ จะไม่ยอมให้เฉา

ฮักอีหลี หรือว่าแค่มาล้อเล่น ตั๋วให้ฮัก แล้วบ่เห็น เถิ่มอ้ายไปหายมิดจี่หลี่ หากน้องจริงใจ คือปากเว้าก็คงสิดี ย้อนว่าอ้ายคนนี้ เกิดมาหลายปีบ่...