เหลือเก็บค่อยเอาไปใช้ เหลือจ่ายค่อยเอาไปเก็บ นั่นคือถ้อยคำประดับปัญญา ที่พึ่งได้มาวันนี้ แฝงด้วยข้อความที่จริงพอดี

ป่าน... นี้ ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร เมื่ออยู่ไกลแสนไกล ความผูกพัน ความห่วงใย นานเท่าไร รู้มั๊ยฉันยังจดจำ รู้มั๊ยฉันยังไม่ลืม ตรงนี้ ยังมืดมน...

เธอยังคงเฝ้ารอ ไม่ท้อไม่บ่น ยอมทนกับความเหนื่อยใจ เธอยังคงเฝ้ารอ รอเขาเรื่อยไป เอาฉันไปอยู่ตรงไหน ตอบฉันที อยู่นอกหัวใจของเธอ จะทำเช่นไร

เธอเป็นคนสวย แต่ฉันนั้นเป็นคนโทรม เธอขาวน่าดม แต่ฉันนั้นคนหน้าดำ เธอมีเงินทอง เที่ยวจองที่มีราคา เธอชอบซื้อนา แต่ฉันชอบโรงจำนำน่ะ

เพราะฉันเปลี่ยนใจเธอไม่ได้ จะให้เปลี่ยนตัวเองก็ไม่ง่าย เพราะฉันเปลี่ยนใครใครไม่ได้ จึงต้องปล่อยเธอเดินไป ง่าย ๆ เพราะฉันเปลี่ยนใจเธอไม่ได้