มงกุฎนั้นต้องเป็นของฉันไม่ใช่ของเธอ ก็เธอกับฉันมันคนละเบอร์ อย่าฝันให้สูงเกินไป เวทีนี้ไม่ใช่เวทีของเธอ แค่รองหนึ่งให้เธอก็ดีแค่ไหน สองเสืออ...

ถ้าความรักคือต้องทน ถ้ามันต้องเหนื่อย แล้วไม่ได้อะไร ทำแล้ว ฉันทำทุกทาง ไม่มีค่าใด ถ้าการรักใครสักคน มันทำให้เจ็บ

อย่าแปลกใจที่ยังเขิน ทุกครั้งที่เดินด้วยกัน ก็หัวใจยังไหวหวั่น ทั้ง ๆ ที่คบมานาน แต่กับฉันก็เหมือนวันแรกเจอ ไม่ผิดหรอกที่ยังเขิน

ถ้าเธอเป็น ดั่งเช่นเมฆน้อย ลอยเลื่อนในท้องนภา ฉันจะเป็นฟ้า คุ้มครองผองภัยให้เธอ สุขเสมอทั้งวันและคืน ใจอยากเอ่ยว่าฉันรักเธอเท่าฟ้า

ปล่อยให้ฉันตาย ลงอยู่ตรงนี้ บอกฉันบอก จะย้ำเธออีกที ว่าเราสองคนไม่อาจ จะหนีความจริง จงทิ้งมันไปข้างหลัง ปล่อยให้หัวใจ มันอ่อนแรงฉัน