นั่งคอยรถเมล์ ก็คิดถึงใจตัวเอง อารมณ์มันเซ็ง เบื่อดวงชะตาเชื่องช้า คันที่เฝ้าคอย ทำใมหนอยังไม่มา คันที่มา เดี๋ยวมา เดี๋ยวมา ก็ไม่ได้คอย

ดอกไม้หน้าฝน หล่น ต่อหน้าหลายดอก คล้ายเป็นลางบอก ว่ารักเรา จะเฉาโรยลา อกพี่กลัดหนอง ก็เพราะน้อง จากนา ฝนพรั่งพรม พืชพันธุ์ธัญญา

เรามาไกลเท่านี้ก็ดีเหลือเกิน ขอบใจนะที่เคยมีกัน มันถึงเวลายอมรับความจริง เรามาไกลเท่านี้ก็เกินที่ฝันตั้งเท่าไร เมื่อชีวิตคือความเป็นไป

โอ้ผู้สาวซำน้อย เจ้างามเลิศลอย เนื้อกลอย มีแฟนหรือยัง สิบสี่สิบห้า ขวัญตาน่ารักน่าชัง เป็นบุญปางหลังที่มาได้เจอแม่คุณ มักผู้สาวซำน้อย ได้แต่...

โปรดกลับมารักกัน ฉันยังรอแต่เธอ อย่าทอดทิ้งรักเรา ฉันคงทนไม่ไหว อย่าปล่อยให้ฉันต้องทรมาน ฉันจะพร้อมเข้าใจ เหตุผลที่ทำให้เธอเปลี่ยนไป