แต่ว่ามันแค้นใจที่ยังรัก รู้จัก... มันแค่เพียงเพลงกระบี่ น้ำใจคนเป็นยังไง ใจสตรีเป็นยังไง ไม่เข้าใจเลย โอ้... ว่าใยต้องทำร้ายกันถึงเพียงนี้

อาจเป็นตัวฉันที่ผิด ที่คิดรักเธอก่อน รู้ตัวเมื่อตอนที่สาย และคงเป็นฉันที่ผิด ที่คิดรัก ง่าย ๆ รักเธอมากไป รู้ตัวเมื่อสาย ซะแล้วเธอ

แม้นำตาจะรินและไหล แผลหัวใจจะลึกซักเพียงเท่าใด และแม้ฉันไม่อาจอยุดเธอเอาไว้ แต่ก่อนจะจากไป ช่วยแกล้งบอกรักฉันหน่อยได้ไหม

ส่งความคิดถึง ผ่านเสี้ยวเดือนแรมแต้มฟ้า คืนสู่ถิ่นฐานบ้านนา ไปกอดแก้วตาแทนมืออ้ายนี้ ก่อนเข้ารั้วบ้าน ช่วยลอยลอดผ่าน ซุ้มดอกราตรี หอมใดเจ้าด...

อยากให้เธอได้เจอ หนทางเดินใหม่ อาจเจอใคร ดั่งใจเธอต้องการ ส่วนตัวฉัน จะขอเป็นทางผ่าน ขอเป็นทางผ่าน ให้เธอก้าวเดินผ่านไป