ก็คงเหมือนดังโลมาที่มันไม่ใช่ปลาอยู่ดี ถึงจะคล้ายแต่ก็ไม่ใช่อยู่ดี ต่อให้ใกล้เธอเท่าไรฉันก็ไม่ใช่แฟนอยู่ดี ถึงจะคล้ายแต่ก็เป็นได้แค่นี้

รักของแม่ที่ยิ่งใหญ่ คือห้วงทะเลกว้างไกลไพศาล คือประทีปในดวงมาลย์ บุญคุณท่านสถิตชั่วฟ้าดินสลาย บุญคุณของแม่มิอาจลืมได้

จากนี้ ใจจะมีแค่เธอ เสียงของหัวใจตะโกนว่าเจอ คนที่เฝ้ารอ อ้อมแขน คล้องได้เพียงแค่เธอคนนี้พอ แม้หนทางจะไกล แค่สองคนหนึ่งใจ ไม่มีทิ้งกัน

เธอลืมกระเป๋า ไว้ในแทกซี่ ได้ฟังเพลงพี่ รีบมาเอาคืน จะจอดรอปากซอย รอคอยขวัญยืน เพื่อเอากระเป๋า มาคืนสมปอง สมปองเอ๋ย ลืมกระเป๋า พี่เอามาคืน

เบื่อแววตาคู่นี้ของฉันบ้างไหม ที่ยังคงมองแค่เธอ เบื่อฟังเสียงของฉันบ้างไหม ที่ย้ำว่าฉันรักเธอ กับคำพูดเก่า ๆ คนพูดเก่า ๆ เธอจะซึ้งมันอยู่ไหม...