จะขอรักแน่วแน่แต่แม่พุ่มพวง ถึงขนตูดร่วงรักพุ่มพวงทุกวันเวลา รักมาเนิ่นนาน ทวารยังหวานทุกครา ยังรักตูดเท่าฟ้า ขอเพียงว่าอย่าเป็นริดสีดวง

ว่าใจเธอนั้นไม่มีที่ให้ฉันยืน ไม่ว่าจะตอนไหน ฉันหมดสิทธิ์ฝัน เพราะทั้งใจเธอไม่รู้มีใครยืนอยู่ในนั้น ไม่มีแม้เงาตัวฉันข้างใน

อัศวินม้าไม้ อยู่บนม้าที่สลักจากไม้ ไม่มีฤทธิ์ ไม่มีเดช สิ้นลาย ไม่มีเหลือความยิ่งใหญ่อีกเลย สิ่งที่คิด บ้างสิ่งที่ดูว่ามันดี กลับต้องมี กลั...

คงมีเพียงแค่รักกัน แล้วรักนั้นมันมีสุขไหม คงเป็นเพียงเราเผลอใป ไม่ตั้งใจจะรักกันให้มันยั่งยืน ฝืนไปตรมใจเปล่า อยู่เดียวอาจเปลี่ยวเหงา

แต่เธอไม่มองเศษฝุ่นเช่นฉัน อยู่ไกล ๆ ยังรำคาญหนักหนา ยิ่งมาลอยใกล้ชิดสายตา มีแต่ทำให้ขุ่นเคือง ถ้าหากวันใดเข้าใกล้เกินไป อย่าผลักไสฉันต้องกา...