จบตรงนี้ก็ คงจะดีกว่า ยื้อไว้ให้เหนื่อย หัวใจ สุดท้ายก็ต้องจากกัน เมื่อทางเดิน เรานั้นมันต่างกัน เหมือนเส้นขนาน เธอคงเข้าใจกันสักวัน ทุกสิ่ง...

ก็เอาที่คิดว่าดี ที่คิดว่าทำแล้วสบายใจ ถ้าเห็นว่าดี ก็ทิ้งฉันเลยเดินจากกันไป ต่อให้วันนี้ต้องตายฉันขอยืนยัน ไม่คิดยับยั้งดึงรั้งอะไร ก็เอาที...

หากว่าน้ำขึ้นเมื่อไหร่ ขึ้นตามไปไม่เคยหวั่น น้ำเมื่อมันลง เรือก็ลงเหมือนกัน น้ำนิ่งก็นอน ก็นอนนิ่งอีกวัน น้ำขึ้นเมื่อไหร่ ขึ้นตามไปเหมือนกัน

ดูมันนาน มันเหนื่อย จนไม่เข้าใจ มันลังเล และหมดหวัง ไม่รู้ต้องรออีกนาน แค่ไหน ไม่รู้เมื่อไหร่ ที่เราจะพบกัน จะเหลือสักกี่ปี จะเหลือสักกี่วัน...

ลืม น้ำพริกผักจิ้มไตปลา เจ้าลืมแม้กลิ่นปลาร้า เจ้าลืมกระทั่งปลาย่าง เจ้าไม่ถวิล จึงโบยบินคิดติดปีกหาง อำลาผัวไปไกลห่าง ทิ้งลูกร้องครางจนแทบข...