เอ็งจะโกอินเตอร์ คงโก้เหลือเกิน หลงไปเพลินกับเขา จนลืมบ้านเรา คำว่า I Love You คงทำเอ็งซึ้งใจ ก็คงไม่เพราะเท่าคำ เดิม ๆ ข้ารักเอ็ง ถึงข้าตัว...

อีกกี่ครั้งที่ฉันต้องยอมอภัยให้เธอ อีกกี่ครั้งที่ฉันต้องทนเห็นรอยน้ำตา อีกกี่พันครั้งที่คนอย่างฉัน ซักวันจะไม่เหนื่อยล้า ไม่เสียใจ ไม่แพ้ทาง...

ก็ฉันยุ่ง จนไม่ได้รับโทรศัพท์เธอ ก็ฉันเผลอ ลืมโทร.กลับเธอ คนสำคัญ ไม่ได้คิดไปมีใคร ให้เธอต้อง Surprise อย่าไปเชื่อคำใคร ๆ มันไม่จริง

ก็คงต้องรอต่อไป อย่างนี้ เหมือนที่เป็นมา และไม่รู้ว่าจะจบลงเมื่อไหร่ สิ่งเดียวที่รู้ก็คือ วันนี้ ยังรักเธอ หมดหัวใจ และก็คงเป็นไปอย่างนี้นาน...

หากวันใดที่เธอจะไป ที่เธอจากไกลสุดขอบฟ้า อยากให้เธอหวนคืนกลับมา ขอเพียงกล่าวลาฉันสักคำ ฉันจะจดและจำ จะได้ทำหัวใจ ไม่ยอมให้ร้องไห้อีกแล้วเอย