อย่าเว้าให้น้องซังหลาย ว่าอ้ายยังฮักน้องอยู่ เหลียวเบิ่งตาเดียวกะฮู้ ว่าใจอ้ายอยู่กับเขา ที่อ้ายโงมาบอกฮัก กะย้อนว่าใจอ้ายเหงา ให้เซาสาเด้ออ...

แฟนเราทำไมหลายใจ ไม่เห็นเหมือนแฟนคนอื่น บอกมีแค่เรา แต่หายไปกับเขาตั้งกี่คืน เจ็บจนช้ำ ช้ำ แต่ใจเจ้ากรรมไม่ยอม รักคนใหม่ จะทนได้นานแค่ไหน ก็...

เมื่อฉันคนนี้ ทำหน้าที่คนรักที่ดีไม่ได้ ขอทำหน้าที่สุดท้าย คือยอมให้เธอไป อยู่กับฉัน ๆคงพาเธอไปไม่ถึงจุดหมาย ต้องยอมเป็นคนใจร้ายเพราะรักเธอ

ก็ผ่านกันไปเหมือนสายลม รักลวง ๆ ในเดือนมีนาคม ที่จบแบบไม่แน่ใจ ก็ผ่านไปไว ไม่คุ้นเคย เหมือนโพราลอยด์ที่ถูกละเลย ปล่อยให้สีมันจืดไป

ค่อย ๆ ลืม ลืมอย่างช้า ๆ ลืมช่วงเวลา ที่เลวร้าว ค่อย ๆ ลืม ลืมไปจากหัวใจ ไม่รู้ต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ ถึงจะลืมเธอได้ลง