อยากจะไปไปซิเชิญไป ผู้หญิงเมืองไทยมีมากหนักหนา แผ่นดินไม่ไร้เท่าใบพุทรา ฉันคงจะหาเมียใหม่ได้ดี ขึ้นเสียงมาเถียง จ๋อย ๆ ว่านิดว่าหน่อยเก็บผ้า...

อยู่กับฉันได้ไหม ให้แก่เฒ่าเป็นตายาย ในบั้นปลายสุดท้ายของดวงชีวัน อยู่เคียงคู่กันแบบนี้ ให้ร่วงโรยเป็นธุลี กลับสู่ธรณี ฝังร่างนี้ไปพร้อมกัน ...

เหมือนนางโมราห์ที่เล่นไฟ เหมือนนางกากี ที่ไปกับครุฑรูปงาม ไปสู่วิมานฉิมพลี ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นเลย ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นเลย

เขาจะเดินเข้ามา เติมใจที่ท้อแม้ให้มีเรี่ยวแรงขึ้นใหม่ ทำให้ฉันเรียนรู้ ความสุขเกิดขึ้นได้ในใจ ตราบใดที่ความหวังยังมี

กลับมาหาสักครั้ง ถ้าเธอสับสน กลับมาค้นพบ รักแท้ในรักฉัน กลับมาซับน้ำตา มาลืมความไหวหวั่น ถ่ายเทฝัน ในคืนวันที่ร้ายแรง