ดวงตะวัน ทอแสง มิถอยแรง อัปรา เป็น เปลวไฟที่ไหม้นาน เป็นสายธารที่ชุ่มป่า เป็นแผ่นฟ้าทานทน ขอมอบดอกไม้ในสวน ให้หอมอบอวลสู่ชน จงสบสิ่งหวัง ให้...

ฉันทิ้งโอกาสสุดท้าย ต่อให้ร้องอ้อนวอน ฉันย้อนเวลาไม่ได้ ฉันทิ้งไป ไม่เหลือโอกาสสักครั้ง ยิ่งได้เห็นทั้งเขาและเธอช่างมีความสุข

และฉันคงทนต่อไปอีกไม่ไหว คงต้องมีใครมาดูแลหัวใจ มันทนต่อไปอีกไม่ไหว อยากจะบอกว่าฉันมีเพียงความ รัก อยู่เต็มหัวใจ อยากรู้ ว่ามีใครจะมารับเอาไว้

พูดไป สองไพรเบี้ย นิ่งเสียเธอก็จะเป็นของเขา อยากบอกว่ารัก ก็แสนจะหนักใจเรา เข็นครกขึ้นภูเขา ยังเบากว่า มันร้อนรัก ชะเอ่อเอยมันร้อนใจ

โอ้ บ่เคยเห็น ทั้งบ่เคยเฮียน บ่อ่านบ่เขียน เพียรหนักแต่แรงงาน เพียรหนักแรงงาน ถางพงไถดงดิน หากินกับลมแดด ตะวันแผดลมฝน ทนอยู่บ่เคยหนี ผีเมือง...