อย่าทิ้งกันไปได้ไหม เธอรู้ฉันอยู่ไม่ไหว โลกคงแตกสลายนาทีที่ไม่เหลือเธอ คนที่รักที่สุด คนที่รักเสมอ หมดชีวิตที่เห็น เมื่อใดก็เป็นของเธอ

รักลานหรือเจ้ารวนเร เจ้าลืมลานเท ลานเก่าลานรักไปใย โอ้ลานเทไม่เทถอดใจ ทิ้งความอาลัย ฝากไว้บนฝั่งลานเท ฝั่งกว้างว่างวุ้ง พี่มองสุดคุ้งตรอมตรม

ฉันเดินหลงทาง อยู่กลางผู้คน ที่สับสนวุ่นวาย หันไปหาเธอ ไม่เจอผู้ใด เมื่อเธอมาจากฉันไป ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน...

และจากนี้เรื่อยไปจะไม่ขอห่างเธอ หากวันไหนฉันตาย ขอได้ตายข้างเธอ อธิษฐานชาติใดขอให้เราได้เจอ หมดทั้งห้วงหัวใจฉันมีแค่เธอเสมอ

คิดถึงเสมอ เพียงเจอหน้าคนคล้าย ๆ ฟังคนพูดเรื่องใด หัวใจก็แปลเป็นเธอ นับแม้เศษนาที คอยวันที่กลับมาเจอ ไม่เห็นก็ห่วงเสมอ ถามถึงเธอในใจยามเหงา