เจอะกันครั้งนี้ ฉันมีความเศร้าฤทัย ข่มอยู่ภายใน หมดทางเผยใจให้เธอได้เห็น ได้แต่มองตากัน เธอสบตาฉันฉันก็คิดเป็น ตาไม่อาจซ่อนเร้น ทุกสิ่งที่เห...

แสงจันทร์กระจ่าง หากเธอนั้นอ้างว้าง ฉันจะเคียงข้าง ผ่านคืนที่เลือนลาง ปวดร้าว… เท่าไร หลับตา… พักใจ

ปีนลงกลับมาคว้าผ้าเสื้อใส่ ฉันทนไม่ได้ ต้องไปให้ไกลลูกตา จะไปให้พ้น เกลียดคนที่ห้องเบอร์ห้า อยู่ทำไมให้ช้ำอุรา ลาแล้วลาเบอร์ห้าหลอกลวง

ที่เราห่างกันอย่างนี้ไม่รู้ว่าเธอนั้นรู้สึกอย่างไร เหงาเหมือนฉันบ้างไหม ค่ำคืนเหน็บหนาวฉันยังต้องทนเดียวดาย ส่วนเธอเองนั้นเป็นอย่างไร

ฉันมันเป็นแค่เศษคน ที่มีลมหายใจ นอกจากนั้น ไม่เหลืออะไรเลย เมื่อไม่มีเธอข้างกัน ทุกอย่างก็หมดความหมาย แม้ว่ายังหายใจ ก็เหมือนคนตายทั้งเป็น