หน้าหนาวปีนี้ เธอบ่อยู่บ่ฮู้สิกอดไผ อากาศหนาวบ่ได้เฮ็ดให้คนตาย แต่อาการใจของเฮาน่าเป็นห่วง กองไฟที่เคยผิง ข้าวจี่ทาไข่ที่เธอเคยท้วง

สิ่งที่เราเคยมีในหัวใจ ก็คงเหมือนสายน้ำที่ไหลผ่าน ผ่านดินแดนในใจไหลเลยมาจนสุดทาง หมดเวลาเราคงจะแยกไป ดุจดั่งน้ำสองสายที่แยกห่าง

จะขอรักแน่วแน่แต่แม่พุ่มพวง ถึงขนตูดร่วงรักพุ่มพวงทุกวันเวลา รักมาเนิ่นนาน ทวารยังหวานทุกครา ยังรักตูดเท่าฟ้า ขอเพียงว่าอย่าเป็นริดสีดวง

ดาวเต้น ม. ต้น ลูกหลานคนจนชาวนา ขอร้องสายตา คนหน้าเวทีอย่าซุกซน ถ้าสายตาดื้อ ขอร้องมืออย่าวุ่นวน เดี๋ยวสาว ม. ต้น จะโดนครูหัก คะแนน

คืนนั้นคืนไหน ใจแพ้ตัว คืนและวันอันน่ากลัวตัวแพ้ใจ ท่ามกลางแสงสีศิวิไลซ์ อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น คืนนั้นคืนไหน ใจเพ้อฝัน คืนและวันฝันไปไกลลิบโลก