บ่กล้าไปเด็ดดอกฟ้า บุญผลาบ่สม พอได้ โจมแขน ผูกฝ้าย บ่กล้าปีน กล้าป่าย อ้ายย้านตกลงมาตาย ย้านเจ้านั้นอายคน วาสนา อีกา มันคงบ่เหมาะสม หงส์ขาว ...

ท้องฉันก็ไม่รับ ก็ไม่รับ อย่างดีก็ได้แต่ร้อง ท้องไม่รับซักอย่าง อะไรมันก็ไม่รับ มันไม่รับ มันไม่รับ ไอ้ที่มันเป็นอย่างเงี้ยะ เพราะเธอคนเดียว

จะรักก็ไม่รัก จะทิ้งก็ไม่ทิ้ง เธอทำเหมือนฉันเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นอะไร ไม่เห็นก็ไม่หา แค่ซื้อมาวางไว้ ไม่ได้คิดจะหยิบมาใช้ แค่รอบอกใครว่าเธอก็มี

ไม่อยากเป็นคนที่เคย เคยเป็นที่หนึ่ง มันซึ้งถึงความเจ็บ ช้ำแทบขาดใจ ไม่อยากเป็นร้องต้องทน เสียเธอให้ใคร ความรักนั้นเรื่องใหญ่ ไม่มีเบอร์หนึ่ง...

ลม พัด ไป พร้อมใจเชย ๆ ที่เธอไม่เคยต้องการ วาน ลม รำเพย วานลมช่วยเอ่ย ความในจากใจของฉัน ให้เธอคนนั้น ได้รับรู้และเข้าใจ