สูนั่นฮูแง่ แต่แล่นแต่ แต่แล่นแต แต่แล่นแต่ สู่นั้น ฮู้แง่ แต่แล่นแต่ แต่ แล่นแต่ แต่แล่นแต่ สูนั่นฮูแง่ ฮูแง่ ฮูบักใหญ่ นั่นขวย กิ๊โปม โอเฮ...

คนอย่างเราต้องยอมอดทน ได้เกิดเป็นคนก็บุญนักหนา เธอไม่แลก็แล้วแต่ฟ้า สั่งลงมาให้เสียเธอไป คนอย่างเราไม่มีอุทธรณ์ จะเจ็บจะร้อนก็เก็บเอาไว้

เพี้ยง อีมังป๊อด ถึงยอมให้กอดแต่ต้องเสียเงินมั่ง หมดกระเป๋ารักเรารุงรัง เป่าจนตาตั้งจนหมดกำลังภายใน โอม เพี้ยง เมตตามหา นิยม

คอยดูแลด้วยความจริงใจ ห่วงใยและคอยให้ความรัก เป็นกังวลว่ามันจะตายเฝ้าคอยเอาใจทุกอย่าง แต่สุดท้าย ชาวนาผู้ชายใจดี ด้วยความที่เขาไว้ใจ น่าเสีย...

ผู้ชายคนนี้ที่เป็นแฟนฉัน ที่เคยหลอกกันทั้งหมดทั้งสิ้น จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่ากลับมาเบียดเบียนฉันอีกเลย ไม่มีอีกแล้ว ผู้หญิงดีล้น