นานมาแล้ว เราจากกัน โอ้คืนวัน นั้นแสนหน่วงหนัก ดั่งทุ่งแล้ง ที่ไร้เพิงพัก ดั่งภูสูง ที่สูงสุดสอย โอ้ยอดรัก ฉันกลับมา ดั่งชีวา ที่เคยล่องลอย

เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมเธอ ยังรอเธอเสมอทุกครั้งที่หายใจ ไม่อยากมีชีวิตอ้างว้างอีกต่อไป ก็มันทนไม่ไหวจริงจริง เพราะหัวใจรักแค่เธอ คนเดียว

ปลายสุดขอบฟ้า ช่างดูห่างไกล เกินจะทนไหว หากฉันต้องเดินไปลำพัง แสงตะวันรอนรอน ที่ส่องอาจจะร้อนเกิน หากว่าเธอเมินร่วมทาง เธออาจสับสน บนความอ่อ...

อย่าถามได้มั้ยรู้สึกยังไง อย่าถามว่าฉันจะคิดยังไง จะอยู่ยังไง ถ้าเธอจะไป จะถามกันทำไม ไม่ว่าเธอคิดสงสารหรือเกิดเกรงใจ

ฉันเดินหลงทาง อยู่กลางผู้คน ที่สับสนวุ่นวาย หันไปหาเธอ ไม่เจอผู้ใด เมื่อเธอมาจากฉันไป ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน...