รักเอยไม่เคยรื่นรมย์ ขื่นขมไม่สุขสม สักครั้ง ลุกลี้ลุกลน เหมือนคนโดนยาสั่ง ใจผวา เหมือนจะบ้าคุ้มคลั่ง ผิดหวัง เพราะสาวเมืองจันทน์คนเดียว

เหาะไปเลยไป เหาะไปไกลไกล นี่ไม่ใช่ที่สำหรับเธอ เหาะไปเลยไป เหาะไปไกล ๆ นี่ไม่ใช่สวรรค์ เหมือนบ้านเธอ ตรงนี้เป็นโคลนทั้งนั้น ที่เธอไม่ควรต้อง...

ก็อยากให้รักเกิดปาฏิหาริย์ สักที ให้ค่ำคืนนี้ได้เป็นสวรรค์ ของเรา ดื่มด่ำอยู่กับตัวเธอ พร่ำคำรำพัน เธอกับฉันสองคนใต้แสงดวงดาว

ปล่อยให้ฉันนอนหลับตา ก็ยังดีกว่ารู้ว่าเธอไม่รักกัน ได้โกหกตัวเอง อยู่ในความฝัน ที่ฉันไม่ต้องการตื่น จะยอมเป็นเจ้าชายนิทรา

ไม่ต้องพูดซักคำฉันคิดว่าเธอก็รู้ ว่าหัวใจที่เต้นอยู่ รักเธอมากมายแค่ไหน ไม่อยากย้ำว่าคิดถึง เพียงเธอทุกลมหายใจ แค่ฉันลืมเธอไม่ได้แม้ยามหลับฝัน