ธารลำน้ำรินเอื่อย... รินไหล สาดดวงใจเปียกปอน ยามเหน็บหนาวสุมไฟโซนขอน ให้เรานอนหลับฝัน ผ่านลำธารเส้นทางชีวิต ผ่านความคิดฝ่าฟัน ลมกระซิบฝากปีก...

ไม่รู้เธอว่ายังรออยู่ไหม รู้แค่เพียงว่าใจยังรอแต่เธอตรงนี้ แม้เวลาในความเป็นจริง จะผ่านเป็นปี แต่ใจมันหยุดที่เดิม เมื่อเธอคือวันเวลาที่หาย

เธออาจจะมีใครคนนั้นที่แสนดี ส่วนฉันคนนี้ก็คงจะเศร้าใจ เธออาจจะมีแฟนแล้วก็เป็นได้ ก็ยังสงสัย ยังอยากจะรู้ หวังแค่เพียงเธอ มีใจให้ซักหน่อย เฝ้...

ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้ใหญ่ แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม ขอบรั้วและริมทางเดิน ก็ล้วนแต่มีคำถาม บ้านนี้จะงามอย่างไร ถ้าไม่มี...

คงมีเพียงแค่รักกัน แล้วรักนั้นมันมีสุขไหม คงเป็นเพียงเราเผลอใป ไม่ตั้งใจจะรักกันให้มันยั่งยืน ฝืนไปตรมใจเปล่า อยู่เดียวอาจเปลี่ยวเหงา