เพราะรักของฉันจะนานกว่านั้น นานชั่วกัลป์กัป นานนิรันดร์ จะไม่มีสิ่งไหนลบเลือนให้หายสิ้นกัน ดอกไม้ใดจะหอมนานเกินกว่านั้น ไม่มี

ได้รู้ว่าการรักเธอให้บทเรียน เหมือนว่าต้องจุดเทียนกลางสายฝน ก็ต่อให้ช้ำเท่าไรให้อดทน แล้วก็ไม่เป็นผล เพราะมันเป็นไปไม่ได้

ต่อให้ตะวันลบเลือน ดาวและเดือนลับลา คำที่ว่าฉันรักเธอ ไม่มีวันลดลง ต่อให้ดอกไม้ร่วงโรย หล่นไป แต่ว่าหัวใจ เมื่อไหร่ก็รักเธอ

ฮักอ้ายกะฮักหมดใจ แล้วทำไมบ่เคยได้ฮักกลับคืนมา เห็นอ้ายเป็นตอกมัดกล้า ดำนาแล้วเหยียบใส่ตม ฮัก จน ๆ บ่โดนกะลืม เจ็บตืมกับคำที่น้องเว่าใส่

ที่หนึ่งไม่ไหว ฉันเต็มใจขอเป็นแค่ที่สอง ยอมเป็นคนสำรองตลอดไป ที่หนึ่งให้เขา ขอที่สองให้ฉันจะได้ไหม รบกวนเธอเกินไปรึเปล่า