คิดซะว่าเราเรียนไม่จบ เรื่องรักตั้งเยอะตั้งแยะที่เราไม่เข้าใจ รู้ทั้งคู่ทนไปก็เหนื่อย เมื่อปลายทางมันซักเลือนลาง คิดซะว่าเราไปไม่ได้ หยุดซะ ...

เอาดวงใจของเรา ใส่ดวงใจของเขา เขาจะรู้ว่าเรา คิดกะเขายังไง คิดอย่างโง้นอย่างงี้ คิดเอาเองเรื่อยไป เปิดประตูหัวใจ ให้ความจริงมันแง้ม... ออกมา

ย้ายมาเถิดเจ้าทนเหงาอยู่ทำไมบอกเธอไม่อายพี่ชายก็เหมือนกันผ่านมากี่ฝนที่เราสู้ทนกับงานอยากมาขอภูมิต้านทานเอาไว้กั้นความเหงาเฝ้ามองน้องอยู่เธอ...

เธออาจจะลืมไปแล้ว ว่าฉันก็เป็นสิ่งมีชีวิต ที่คิดได้และเจ็บเป็นเหมือนเธอ เธออาจจะลืมไปแล้ว ว่าฉันก็มีสมองและหัวใจ เกิดแล้วตายเหมือนกับเธอ

กับคนที่มันหัวใจล้มเหลว อีกสักครั้งมันจะสักเท่าไรให้รู้กันไป ว่ายังมีคนรักจริงหลงเหลือ ตายหมดแล้วหรือว่ายังไม่เกิด หรือว่าไม่เคยมีใคร