เพราะเมื่อรุ้ง ลาจาก ขอบฟากฝั่งฟ้า นั้นยังคงเหลือ รอยประทับใจ ผืนแผ่นฟ้า ว่างเปล่า ได้เคยมีรุ้ง พาดทอ ต่อเติมแต้มสี สวยงาม ก็ขอบใจ

ไม่ต้องเป็นนางฟ้า เพราะฉันเอื้อมไม่ถึง ไม่ต้องเป็นเจ้าหญิงเพราะฉันไม่ใช่เจ้าชาย ไม่ต้องเป็นความฝัน เพราะเธอมีอยู่จริง ให้เธอเป็นผู้หญิงของฉั...

ทุกสิ่งเปลี่ยนแปรไปด้วยมือเธอเสกสรร ดังถ้อยคำประพันธ์ เปรียบเปรยพรรณนา ถึงชายได้กวัดแกว่ง แผลงจากอาสน์ ซึ่งอำนาจกำแหงแรงยิ่งกว่า

มองฉัน มองฉัน อีกที... ฟังฉัน ฟังฉัน ซักที... ได้ไหม ฉันจะทำ ให้เธอเข้าใจ ในสิ่งที่เธอไม่เคยได้มองเห็น รักที่มีแต่รักจริงๆ มันเป็นเช่นไร รัก...

ต่อให้รักของคุณ เปรี้ยวเหมือนมะดัน ผมก็ยอมจะทนเข็ดฟันเพื่อคุณต่อไป เติมความหวานผมยอมกลายเป็นมะไฟ ให้หวาน เปรี้ยว ขม เข้ากัน