ยอมเป็นลิ่วล้อ ที่หมุนตามเธออยู่นาน ยอมเป็นลิ่วล้อ ที่ขานยามเธอเรียกมา พอกันที กับความเกเร ใจไม่เป็นเบ้ใคร เธอหลอกทำลาย มันเกินพิกัด ทนแล้ว

ยังจำเธอ เธอร้องไห้เป็นเด็กงอแง ร้องตามหาแม่ ถามหาพ่อแสนวุ่นวา เธอคงจำได้ใครแสนงอน ใครขี้อาย หากจำกันได้ไหนขอล้อ เอ้า คนแสนงอน

ให้มันแล้ว แล้วไป อีกวันถัดไป ก็คงจะลืม เมื่อเจอะกับความรัก ที่เข้าใจ ที่ซึ้งใจ กว่าคราวที่แล้วมา คราวที่แล้วมา ก็แล้วไป หักใจลืมเสียเถอะ ก็...

นั่งเพียงคนเดียว ใจมันก็ลอยกลับไปมีคนนึงที่ฉันนั้นรักหมดใจแต่เขาจากไป และฉันยังคงนั่งตรงมุมเดิมยิ่งเติมให้เหงาจับใจเตือนตัวเองแต่มือมันเผลอก...

ได้แต่ตั้งคำถามแต่ไม่กล้าถามเธอสักครั้ง ได้แต่ตั้งความหวังข้างในหัวใจ ที่จริงแค่อยากรู้ว่าเธอนะคิดเหมือนฉันไหม อยากให้เธอมองตา