ฉันทำได้อย่างไร ฉันทำได้อย่างไร ทำลายหัวใจของคนดีที่สุดของฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจ ก็อยากให้เธอเข้าใจ อภัยให้ฉัน ทำลายหัวใจของคนดีที่สุดของฉัน

เป็นลาง สังหรณ์ เมื่อตอน วันลอย กระทง สายน้ำไหลเชี่ยว ไหลส่ง กระทงสองเราแยกทาง กระทงเจ้านั้น ล่องไปเหมือนใจมุ่งหวัง กระทงของพี่หลงทาง ลอยขวา...

อยู่อย่างเหงาเหงา... เราคงจะได้รู้ ขาดกันไป จะทนได้ไหม หากไม่มีกันอยู่ อยู่อย่างเหงาเหงา... บางทีจะได้รู้... หากมีใครบางคนเข้ามา จะได้ลองคิด...

จะไม่เอ่ยถามสักคำ จะไม่ตอกย้ำซ้ำเติมหัวใจ จะโอบกอดเธอแม้ว่าเธอเคยกอดใคร ไม่เป็นไร ฉันรับได้ทุกอย่าง ฉันจับมือเธอ ด้วยมือที่ชุ่มเหงื่อ

เผื่อใจเอาไว้ก่อนเธอยังไม่สาย ให้โอกาสใจ เธอลองมองใครนอกจากฉัน ขอยอมเป็นหนึ่งในตัวเลือก ของคนที่เธอฝัน เพียงแค่นั้นก่อน อย่าทุ่มความสำคัญ