เคยวาดเอาไว้ในทุก ๆ สิ่ง แต่ชีวิตจริงปลุกให้ฉันต้องตื่น และฝืนตัวเองให้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ยังคงเก็บไว้ที่เธอให้กัน ข้างเธอตอนนี้ถึงแม้ไม่มีฉัน

สายตาเธอมันฟ้อง ว่าฉัน และรักที่มี มันเก่า มันเบื่อ มันหน่าย มันไม่ดีเหมือนอย่างเขา ที่พร้อม กว่าฉันที่มี แค่เพียงหัวใจ ไม่พอ ก็สายเกินไปใช่...

ยังไม่ถึงเวลา ที่ฉันและเธอต้องรักกัน เก็บความรักนั้น เก็บมันจนถึงเวลาของเรา ไม่มีคำว่าสายเกินไป ถ้ารักในใจของเรานั้นคือรักจริง หากเราเป็นคู่...

วงแขนกล้ามเป็น มัด ๆ อุ้ยน่าจะกัดแขนเล่น เบา ๆ น่ากระซิบ เบียดกายกระแซะ แล้ววางมือแมะ ไว้บนหัวเข่า อยากกระซิบเบา เบา ว่าตอนนี้เหงาใจจังเลย

บาปนี้ ก็รู้มันเจ็บและทรมาน แต่รสรักมันหวาน มันหวานจนเกิน ต้านทานหัวใจ บาปนี้ ก็รู้ต้องจบ ต้องลงเอยเช่นไร จะหวานซึ้งแค่ไหน พิษของมันยิ่งร้าย...