สัญญา สัญญาบ้านทุ่ง ลืมคลองลืมคุ้ง ลืมทุ่งลืมรักสองเรา ชะเง้อรอ ยิ่งรอยิ่งคอยยิ่งเหงา กลายเป็นสัญญาเศร้า เศร้า เมื่อเธอนั้นลืมวาจา

บ่หาญกล้า ไผว่าฟ่าวฟัง บ่หาญกล้า ไผว่าฟ่าวฟัง เรื่องความฮักตอตัง ตอตัง ตังต้องจองวินแปนมินลิน อันควมฮักในทรวง บ่ได้หึงได้หวง แต่อย่าควงหนอมา...

ถ้าเธอเป็น ดั่งเช่นเมฆน้อย ลอยเลื่อนในท้องนภา ฉันจะเป็นฟ้า คุ้มครองผองภัยให้เธอ สุขเสมอทั้งวันและคืน ใจอยากเอ่ยว่าฉันรักเธอเท่าฟ้า

สองมือกราบลงที่ตรงเหนืออาสน์ แทบบาทย่าโม แต่เล็กจนโตเห็นย่าตระหง่าน จะทุกข์จะจนสักแค่ไหน จะขอทนไปบ่นยั่น จะอยู่อีสาน เป็นหลานย่าโม

ต้นไม้ไม่เคยรดน้ำเลย ไม่รู้จะอยู่อย่างไร และฉันก็เป็นต้นไม้ที่รอคอยเธอ ขอเพียงแค่มีเธอ ขอเพียงได้รักเธอ อยากให้รู้ ว่าเธอสำคัญแค่ไหน แค่เพีย...