โรคหัวใจกำเริบ เลิฟ ละ ละ เลิฟ เลิฟ เลิฟ ดูสิมันกำเริบ เลิฟ ละ ละ เลิฟ ยู เห็นแล้วใจมันอ่อนอ๊อน อยากจะอ้อนเธอน่าดู ช่วยมาดูแลรักษากันหน่อยเหอะ

เธอมีมนตราเรียนวิชามาหรือเปล่า ทำไมใจเราดั่งโดนราดน้ำมันพราย ปล่อยเลยตามเลยแล้วกัน ไม่หาอาจารย์มาช่วยคลาย ฉันยอมถวายชีวีนี้เป็นทาสมนต์คนดี

เจ็บจับจนใจหนาวร้าวจนปวดใจ ที่ไม่เคยมาคอยดูแลห่วงใยจิตใจกันบ้างสักหน่อย อยากจะลืมก็ลืมใจดำไม่จำทำกันเจ็บอย่างนี้ ปวดใจใครว่าดีมีแต่เปลืองน้ำ...

อาจเป็นเพราะโลกมันกว้างไป หัวใจก็เลยเหงา ๆ แต่ยังยิ้มและยังไม่เศร้า กอดความเหงาไว้กับใจ มีวันที่ลมหนาวพัดมา และก็มีวันที่ฝนพรำ

Happiness comes only once in a lifetime. We do not know whence we come, where we go. So here goes. Now let me say, just to say