คนอย่างเราต้องยอมอดทน ได้เกิดเป็นคนก็บุญนักหนา เธอไม่แลก็แล้วแต่ฟ้า สั่งลงมาให้เสียเธอไป คนอย่างเราไม่มีอุทธรณ์ จะเจ็บจะร้อนก็เก็บเอาไว้

ว่าเธอจะเลือกคนที่เธอรัก หรือว่าเธอ จะเลือกคนที่เขา ยังรักเธอเสมอ ฉันเองอาจจะร้องไห้ คร่ำครวญเพราะเสียเธอ แต่อีกคนเขาคง ไม่แคร์

ทั้ง ๆ ที่รักเธอ จนหมดใจ ถ้าหากฉันเสียเธอไป อะไร ๆ ก็ไม่ มีความหมาย หากว่ามันไม่อยากให้ย้อนเธอมาใหม่ ก็ไม่เหลือความต้องการ

สี่คน สี่คน สี่คน อ้ายมาสี่คน สี่คน สี่คน สี่คน อ้ายมาสี่คน แม่หน้ามนละสนใจอ้ายแน ให้น้องไปบอกอีแม่ บอกพ่อนำแน อ้ายมาสี่คน

ก็ไม่ได้หวัง ไห้เธอหันมามอง จะไห้รัก มันคงจะอยากเย็น ไอ้ที่เธอมอง ก็คงไม่เคยเห็น คนหลัง เขา กลับไปหา สาวสาวที่บ้านเรา ก็ดีแล้ว ไม่ต้องออก มา