ให้ยืนตากฝน จนเปียกไปถึงหัวใจ ให้มันเป็นไข้ ให้ยืนหนาวตายหน้าบ้านของเธอ เมื่อเธอตื่นมา จะพบว่ายังมีใครรอเสมอ เผื่อว่าเธอจะยอมเห็นใจ คน ๆ นี้...

แค่เห็นเธอไปมีใคร ทั้งที่มีฉันอยู่ ไม่รู้หรือทำไม่สนใจ หรือว่าเธอแกล้งทำ เพื่ออยากให้ฉันต้องปวดใจ ก็พอจะเข้าใจ...อยู่แล้ว อย่าเลยนะ อย่าหลอก...

เพราะฉันเชื่อคนอย่างเธอ ฮือ... ฮือ... จึงต้องเจ็บอย่างนี้ ทุกห้วงในใจที่มี ฮือ... ฮือ... มันก็แหลกเป็นผง ก่อนเธอจะทิ้งฉันไป ตอบหน่อยได้ไหมโฉ...

ฉัน... จึงจำตัดใจ หลีกทางห่างไกล หนี ภาพคอยบาด ตา จงโชคดี ดั่งที่ปรารถนา ถึงฉันคนไร้ค่า คงมีวันหาได้ใหม่

อยู่คนเดียวลำพังฉันยังหวั่นใจ อยู่แห่งไหนก็คิดถึงแต่เธอ ไม่เคยมีวันใด ที่ไม่เคยพร่ำเพ้อ ตั้งแต่ในวันที่เธอไปจากฉัน กี่วันมาแล้วหนอเธอที่เธอไ...