เมื่อไหร่ที่อยู่ใกล้เธอ ฉันรู้สึกราวกับเคลิ้มไป ไม่เป็นตัวเองไม่เหมือนเคย แต่พอเธอห่างหายไป คิดจะลืมยังไม่ได้เลย ทำไมต้องเป็น เธอไม่เข้าใจ

หาย ไปจากสายตา ไม่คิดว่าเธอจะทิ้งไป ฉันไร้เรี่ยวแรงเมื่อรู้เธอไม่กลับมา ร้อง จนหมดน้ำตา เวลาเยียวยารักษาใจ เวลาละลายความหลังไป

เพราะว่าคิดถึง จึงโทรมาหาเธอ อยากเอ่ยเสมอ รักเธอใช่แล้วรู้ไหม อยากบอกว่ารัก สักคำให้ชื่นใจ ให้มาผ่อนคลาย ความเหงาในใจสักที

ว่าไม่มีอีกแล้ว ไม่มีกันอีกแล้ว ไม่มีวันที่ฉันและเธอจะรักกัน แค่อยากให้ความฝัน ที่มีทั้งหมดทั้ง หัวใจ ให้ย้อนคืนมาใหม่จะได้ไหม วันนี้ฉันตื่น...

เป็นเทวดา แล้วใยต้องมาเดินดิน ลืมเพดานดิน ถึงกินข้าวแกงทุกมื้อ เจียมตัวตน เพราะเราเป็นคน ซื่อ ๆ สองมือนี่สร้างตัวเอง