ไม่มี ไม่มีแล้ว รอยยิ้มเหมือนวันเก่า เพิ่งรู้ในวันที่สายไป น้ำตา ฉันรินไหล และฉันต้องทำตัวเช่นไร ชีวิตที่มีก็เหมือนตาย ภาพสองเราเวียนวกวนในใจ

หากว่าวันนี้โชคดี ได้พบกับเธอ คงจะไม่พร่ำเพ้อ คิดถึงเธอคนเดียวเรื่อยไป ขอแค่เพียงเธอผ่านมา จะได้ไหมเอ่ย ขอให้เธอนั้นอย่าเพิ่งไป จะได้ไหมเอ่ย

จะไปดวงดาวที่ไกลสุดปลายฟ้า ไปดวงจันทร์ที่ล่องลอยบนนภา ไปเป็นคนที่สูงจนเกินกว่า คำที่ใครเขานินทา จะไปเป็นคนที่ยืนอยู่บนนั้น มันอาจไกลแต่หัวใจ...

แค่หลับตา โลกเหมือน ทุกสิ่ง เหลือเพียง หนึ่งเดียว เธอจะเห็น ยามเธอหลับตา ใช้ใจ สัมผัส และมองสิ่งนั้น เธอจะเห็น ตัวฉันเป็นอย่างที่เป็น

หอมกลิ่นเหลือเกิน จะสูดเข้าไป ฉันอยากหายใจ เอาไว้ให้มากพอ ขอสูดขอดม จะบ่มเอาไว้ หอมกลิ่นหัวใจ เมื่อฉันได้ใกล้เธอ ขอเพียงเธอ มีเวลาได้อยู่ข้า...